اجتماعی

سلام به خدمت دوستان عزیزم؛

با توجه به اینکه به ماه مبارک رمضان نزدیک میشویم این فکر به ذهنم زد که احکامی که در مورد مسائل روزه بیان شده است را برای مخاطبان عزیز روی بلاگ قرار دهم تا اگر نتوانستیم که به رساله ها رجوع کنیم،همینکه در اینترنت میگردیم به احکام این ماه عظیم هم آگاه بشویم.

ضمناً باید عرض کنم که در این پست ها بنده فقط مطالب کلّی را درج کرده ام، اما اگر شما عزیزان سؤالاتی داشتید که مسائل ریزتری را شامل میشد،آنها را در قسمت نظرات برایم بفرستید تا انشاالله پاسخ آنها را نیز در پست های ویژه ای حد اکثر ظرف 24 ساعت برایتان در بلاگ قرار دهم.

برای سلامتی و تعجیل در فرج حضرت صاحب الزمان (علیه السلام) 3 صلوات ختم بفرمایید

مبطلات روزه (استمنا= انسان با خود کارى کند که منى از او بیرون آید)

1597- اگر روزه دار استمنا کند یعنى: با خود کارى کند که منى از او بیرون آید، روزه اش باطل مى شود.

1598- اگر بى اختیار منى از او بیرون آید، روزه اش باطل نیست ولى اگرکارى کند که بى اختیار منى از او بیرون آید، روزه اش باطل مى شود.

1599- هر گاه روزه دار بداند که اگر در روز بخوابد محتلم مى شود- یعنى:در خواب منى از او بیرون مى آید، بنا بر احتیاط مستحب نخوابد، ولى اگر بخوابدروزه اش باطل نمى شود.

1600- اگر روزه دار درحال بیرون آمدن منى از خواب بیدار شود، واجب نیست از بیرون آمدن آن جلو گیرى کند.

1601- روزه دارى که محتلم شده، مى تواند بول کند وبه دستورى که درمساله 73 گفته شد، استبرا نماید اگر چه بداند بواسطه بول یا استبرا کردن باقیمانده منى از مجرى بیرون مى آید.

استبرا

(*مسأله 73- استبرا عمل مستحبى است که مردها بعد از بیرون آمدن بول انجام مى دهند، براى آن کـه یقین کنند بول در مجرى نمانده است و آن داراى اقسامى است و بهترین آنها این است که بعد از قـطـع شـدن بول، اگر مخرج غائط نجس شده،اول آن را تطهیر کنند، بعد سه دفعه با انگشت میانه دست چپ از مخرج غائط تابیخ آلت بکشند و بعد، انگشت شصت را روى آلت و انگشت پهلوى شـصـت را زیـرآن بـگـذارنـد و سـه مـرتـبـه تا ختنه گاه بکشند و پس از آن سه مرتبه سر آلت را فشاردهند.

75- اگر انسان شک کند استبرا کرده یا نه و رطوبتى از او بیرون آید که نداندپاک است یا نـه، نـجـس مـى باشد و چنانچه وضو گرفته باشد باطل مى شود ولى اگرشک کند استبرائى که کرده درست بوده یا نه و رطوبتى از او بیرون آید که نداند پاک است یا نه پاک مى باشد، وضو را هم باطل نمى کند.

78- براى زن استبرا از بول نیست و اگر رطوبتى ببیند و شک کند پاک است یا نه، پاک مى باشد، وضو و غسل او را هم باطل نمى کند.)

1602 -روزه دارى که محتلم شده، اگر بداند منى در مجرى مانده و درصورتى که پیش از غسل بول نکند بعد از غسل منى از او بیرون مى آید، بنابر احتیاطواجب باید پیش از غسل بول کند.

1603- کسى که مى داند که اگر عمدا منى از خود بیرون آورد روزه اش باطل مى شود، در صـورتـى کـه بـه قصد بیرون آمدن منى با کسى بازى و شوخى کندروزه اش باطل مى شود و باید قضاى آن را بجا آورد، اگر چه منى از او بیرون نیاید، واگر منى بیرون آید علاوه بر قضا کفاره نیز بر او لازم مى شود و در هر دو صورت درماه رمضان باید در بقیه روز از آنچه روزه را باطل مى کند خوددارى نماید.

1604- اگـر روزه دار بدون قصد بیرون آمدن منى با کسى بازى و شوخى کند، چنانچه اطـمـیـنان دارد که منى از او خارج نمى شود، اگر چه اتفاقا منى بیرون آیدروزه او صحیح است، ولى اگر اطمینان ندارد، در صورتى که منى از او بیرون آید،روزه اش باطل است.

رساله عملیه حضرت آیت الله صافی گلپایگانی (دامت برکاته)

1597- اگر روزه دار استمنا کند (معناى استمنا در مساله 1581 گذشت)، روزه اش باطل مى شود.

معنی استمنا: استمناء آن است که انسان با خود یا دیگرى غیر از جماع کارى کند که منى از او بیرون آید.

1598- اگر بى اختیار منى از انسان بیرون آید، روزه اش باطل نیست.

1599- هـرگـاه روزه دار بـدانـد که اگر در روز بخوابد محتلم مى شود، یعنى در خواب منى از او بیرون مى آید، جایز است بخوابد، هر چند به سبب نخوابیدن به زحمت نیفتد، و اگر محتلم شود، روزه اش باطل نمى شود.

1601- روزه دارى که محتلم شده، مى تواند بول کند، اگر چه بداند به واسطه بول کردن باقیمانده منى از مجرى بیرون مى آید.

1602- روزه دارى کـه مـحـلتم شده، اگر بداند منى در مجرى مانده، و در صورتى که پیش از غسل بول نکند بعد از غسل منى از او بیرون مى آید، احتیاط مستحب آن است که پیش از غسل بول کند.

1603- کـسـى که به قصد بیرون آمدن منى بازى و شوخى کند، اگر چه منى از او بیرون نیاید، باید بنابر احتیاط لازم روزه را تمام کند و قضا هم بنماید.

1604- اگـر روزه دار بـدون قصد بیرون آمدن منى مثلا با زن خود بازى و شوخى کند، چنانچه اطمینان دارد که منى از او خارج نمى شود، اگر چه اتفاقا منى بیرون آید روزه او صحیح است ولى اگر اطمینان ندارد، در صورتى که منى از او بیرون آید روزه اش باطل است.

رساله عملیه حضرت آیت الله سیستانی (دامت برکاته)

1585- اگر روزه دار استمناء کند یعنی با خود کاری کند که منی از او بیرون آید ، روزه اش باطل می شود .

1586- اگر بی اختیار منی از او بیرون آید ، روزه اش باطل نیست ، ولی اگر کاری کند که بر حسب عادت او بی اختیار منی بیرون آید ، روزه اش باطل می شود .

1589- روزه داری که محتلم شده ، می تواند بول کند و به دستوری که در مساله 72گفته شد ، استبراء نماید ، ولی ، اگر بداند به واسطه بول یا استبراء کردن باقی مانده منی از مجری بیرون می آید در صورتی که غسل کرده باشد نمی تواند استبراء کند .

*دستور استبراء در ابتدای همین پست بیان شده است.

1591- اگر به قصد بیرون آمدن منی کاری بکند چه منی از او بیرون بیاید یا نیاید روزه اش باطل است .

1592- اگر روزه دار بدون قصد بیرون آمد منی با کسی بازی و شوخی کند در صورتی که عادت نداشته باشد که بعد از بازی و شوخی منی از او خارج شود اگر چه اتفاقاً منی بیرون آید روزه او صحیح است . ولی اگر شوخی را ادامه دهد تا آنجا که نزدیک است منی خارج شود و خودداری نکند تا خارج گردد روزه اش باطل است .

رساله عملیه حضرت آیت الله نوری همدانی (دامت برکاته)

سلام به خدمت دوستان عزیزم؛

با توجه به اینکه به ماه مبارک رمضان نزدیک میشویم این فکر به ذهنم زد که احکامی که در مورد مسائل روزه بیان شده است را برای مخاطبان عزیز روی بلاگ قرار دهم تا اگر نتوانستیم که به رساله ها رجوع کنیم،همینکه در اینترنت میگردیم به احکام این ماه عظیم هم آگاه بشویم.

ضمناً باید عرض کنم که در این پست ها بنده فقط مطالب کلّی را درج کرده ام، اما اگر شما عزیزان سؤالاتی داشتید که مسائل ریزتری را شامل میشد،آنها را در قسمت نظرات برایم بفرستید تا انشاالله پاسخ آنها را نیز در پست های ویژه ای حد اکثر ظرف 24 ساعت برایتان در بلاگ قرار دهم.

برای سلامتی و تعجیل در فرج حضرت صاحب الزمان (علیه السلام) 3 صلوات ختم بفرمایید

1582- اگـر روزه دار عمدا چیزى بخورد یا بیاشامد، روزه او باطل مى شود،چه خوردن وآشـامـیدن آن چیز معمول باشد مثل نان و آب، چه معمول نباشد. مثل خاک و شیره درخت و چه کم باشد یا زیاد حتى اگر مسواک را از دهان بیرون آوردودوباره به دهان ببرد و رطوبت آن را فرو برد، روزه او باطل مى شود بلکه اگررطوبت مسواک در آب دهان بطورى از بین برود که رطوبت خارج به آن گفته نشودولى بداند که در دهان باقى است بنا براحتیاط لازم نباید آن را فرو برد.

1583- اگر موقعى که مشغول غذا خوردن است بفهمد صبح شده، بایدلقمه را از دهان بـیـرون آورد وچـنانچه عمدا فرو برد روزه اش باطل است و به دستورى که بعدا گفته خواهد شد کفاره هم بر او واجب مى شود.

1584- اگر روزه دار سهوا چیزى بخورد یا بیاشامد روزه اش باطل نمى شود.

1585- احتیاط مستحب آن است که روزه دار از استعمال آمپول خوددارى کند، و فرقى بین آمپولها نیست و اگر لازم شد و تزریق کرد روزه او باطل نمى شود.

1586- اگر روزه دار چیزى را که لاى دندان مانده است عمدا فرو ببرد،روزه اش باطل مى شود.

1587- کسى که مى خواهد روزه بگیرد، لازم نیست پیش از اذان دندانهاى خود را خلال کـند ولى اگر بداند غذایى که لاى دندان مانده در روز فرو مى رود،چنانچه خلال نکند، روزه اش باطل مى شود خواه چیزى از آن فرو رود یا فرونرود.

1588- فرو بردن آب دهان، اگر چه بواسطه خیال کردن ترشى ومانند آن دردهان جمع شده باشد، روزه را باطل نمى کند.

1589- فرو بردن اخلاط سر وسینه، تا به فضاى دهان نرسیده اشکال نداردولى اگر داخل فضاى دهان شود، احتیاط واجب آن است که آن را فرو نبرد.

1590- اگر روزه دار بقدرى تشنه شود که بترسد از تشنگى بمیرد واجب است به اندازه اى که از مردن نجات پیدا کند آب بیاشامد ولى روزه او باطل مى شودو اگر ماه رمضان باشد، باید در بقیه روز از بجا آوردن کارى که روزه را باطل مى کند خوددارى نماید.

1591- جـویـدن غـذا بـراى بچه یا پرنده و چشیدن غذا و مانند اینها که معمولا به حلق نـمـى رسد، اگر چه اتفاقا به حلق برسد، روزه را باطل نمى کند ولى اگرانسان از اول بداند که به حـلـق مـى رسـد، روزه اش باطل مى شود هر چند به حلق نرسد و باید قضاى آن را بگیرد و اگر به حلق رسیده کفاره هم بر او واجب است.

1592- انـسـان نمى تواند براى ضعف، روزه را بخورد ولى اگر ضعف اوبقدرى است که معمولا نمى شود آن را تحمل کرد، خوردن روزه اشکال ندارد.

 رساله عملیه حضرت آیت الله صافی گلپایگانی (دامت برکاته)

1582- اگر روزه دار با التفات به این که روزه دارد، عمدا چیزى بخورد یا بیاشامد، روزه او باطل مى شود، چه خوردن و آشامیدن آن چیز معمول باشد، مثل نان، و آب، چه معمول نباشد، مثل خاک و شیره درخت، و چه کم باشد یا زیاد، حتى اگر مسواک را از دهان بیرون آورد و دوباره به دهان ببرد و رطوبت آن را فرو بـرد روزه باطل مى شود، مگر آن که رطوبت مسواک در آب دهان به طورى از بین برود که رطوبت خارج به آن گفته نشود.

1583- اگـر مـوقـعى که مشغول غذا خوردن است بفهمد صبح شده، باید لقمه را از دهان بیرون آورد و چنانچه عمدا فرو ببرد، روزه اش باطل است، و به دستورى که بعدا گفته خواهد شد کفاره هم بر او واجب مى شود.

1584- اگر روزه دار سهوا چیزى بخورد یا بیاشامد، روزه اش باطل نمى شود.

1585- آمپولى که عضو را بى حس مى کند یا به جهت دیگر استعمال مى شود، براى روزه دار اشکال ندارد و بهتر آن است که از استعمال آمپولى که به جاى دوا و غذا به کار مى برند خوددارى کند.

1586- اگر روزه دار چیزى را که لاى دندان مانده است، عمدا فرو ببرد، روزه اش باطل مى شود.

1587- کسى که مى خواهد روزه بگیرد، لازم نیست پیش از اذان دندانهایش را خلال کند، ولى اگر بداند غذایى که لاى دندان مانده در روز فرو مى رود، باید خلال کند.

1588- فـرو بـردن آب دهان، اگر چه به واسطه خیال کردن ترشى و مانند آن در دهان جمع شده باشد، روزه را باطل نمى کند.

1589- فرو بردن اخلاط سر و سینه، تا به فضاى دهان نرسیده اشکال ندارد، ولى اگر داخل فضاى دهان شود، احتیاط واجب آن است که آن را فرو نبرند.

1590- اگر روزه دار به قدرى تشنه شود که بترسد از تشنگى بمیرد یا به او ضررى برسد یا آن که به سختى بیفتد، که قابل تحمل نیست، مى تواند به اندازه اى که ترس از این امور برطرف شود آب بیاشامد ولى روزه او بـاطـل مى شود و اگر ماه رمضان باشد، باید بنابر احتیاط لازم بیشتر از آن نیاشامد و در بقیه روز از بجا آوردن کارى که روزه را باطل مى کند خوددارى نماید.

1591- جـویـدن غـذا براى بچه یا پرنده و چشیدن غذا و مانند اینها که معمولا به حلق نمى رسد، اگر چه اتـفـاقـا به حلق برسد، روزه را باطل نمى کند، ولى اگر انسان از اول بداند که به حلق مى رسد، روزه اش باطل مى شود و باید قضاى آن را بگیرد، و کفاره هم بر او واجب است.

1592- انسان نمى تواند براى ضعف، روزه را بخورد، ولى اگر ضعف او به قدرى است که معمولا نمى شود آن را تحمل کرد، خوردن روزه اشکال ندارد.

رساله عملیه حضرت آیت الله سیستانی (دامت برکاته)

1642- اگر روزه دار عمداً چیزى بخورد یا بیاشامد، روزه او باطل مى شود، چه خوردن و آشامیدن آن چیز مثل نان و آب معمول باشد یا مثل خاک و شیره درخت معمول نباشد، چه کم باشد و چه زیاد، حتى اگر مسواک را از دهان بیرون آورد و دوباره به دهان ببرد و رطوبت آن را فرو برد، روزه او باطل مى شود، مگر آن که رطوبت مسواک در آب دهان به گونه اى از بین برود که به آن رطوبت خارج گفته نشود.

1644- اگر روزه دار سهواً چیزى را بخورد یا بیاشامد، روزه او باطل نمى شود.

1645- احتیاط واجب آن است که روزه دار از استعمال آمپول دارویى و آمپولى که به جاى غذا به کار مى رود، خوددارى کند؛ ولى تزریق آمپولى که عضوى را بى حس مى کند و آمپولى که مانند آبله کوبى زیر پوست تزریق مى شود اشکال ندارد؛ بنابر این اگر انسان بیماریى داشته باشد که روزه براى او ضرر نداشته ولى به آمپول دارویى نیاز داشته باشد و ناچار باشد آن را در روز تزریق کند، باید پس از تزریق آمپول روزه آن روز را بگیرد و بنابر احتیاط واجب قضاى آن را نیز بجا آورد.

1646- اگر روزه دار چیزى را که لاى دندان او مانده است عمداً فروببرد، روزه او باطل مى شود.

1647- کسى که مى خواهد روزه بگیرد، لازم نیست پیش از اذان صبح دندان هاى خود را خلال کند ولى اگر بداند غذایى که لاى دندان مانده در روز فرو مى رود، چنانچه خلال نکند و چیزى از آن فرو رود، روزه او باطل مى شود بلکه اگر فرو نیز نرود، بنابر احتیاط واجب باید روزه آن روز را قضا کند.

1649- فرو بردن اخلاط سر و سینه، تا به فضاى دهان نرسیده اشکال ندارد؛ ولى اگر داخل فضاى دهان شود، احتیاط واجب آن است که آن را فرو نبرد.

1652- انسان نمى تواند براى ضعف روزه را بخورد، ولى اگر ضعف او به قدرى باشد که معمولاً نمى توان آن را تحمل کرد، خوردن روزه اشکال ندارد.

رساله عملیه حضرت آیت الله موسوی اردبیلی (دامت برکاته)

منبع : 2taii.mihanblog.com