اجتماعی

امام صادق علیه السلام فرمود: آگاه باشید که هیچ رگى نمى زند و هیچ مصیبت و سر درد و مرضى پیش نمى آید مگر به خاطر گناهى و این است معناى گفتار خداوند عزوجل در کتابش که فرمود:( مصیبتى که به شما رسیده است به سبب چیزى است که دستهایتان کسب نموده و خداوند از بسیارى(از خطاهاى شما) در مى گذرد).

شورى / 30

سپس حضرت فرمود: آنچه که خداوند از آن در مى گذرد بیشتر است از آنچه که به سبب آن مردمان را مواخذه کند.حدیث356

امام صادق علیه السلام درباره گفتار خداى عزوجل که مى فرماید:( پس چه چیز آنها را بر آتش شکیبا کرد)

 بقره / 171

فرمود: یعنى چه چیز آنها را بر انجام کارى که مى دانند آنها را به سوى آتش مى برد شکیبا کرد؟! حدیث357

امام باقر علیه السلام فرمود: همه گناهان سخت اند و سخت ترین آنها گناهى است که(در طول انجام آن) گوشت و خون بر اساس آن بر بدن شخص روییده باشد زیرا گناهکار یا مورد رحمت حق قرار مى گیرد و یا عذاب مى شود و بهشت جایگاهى است که تنها کسى که پاکیزه است به آن داخل مى گردد. حدیث358

امام صادق علیه السلام فرمود: رسول خدا صلى الله علیه و آله فرموده است: به راستى که بنده به خاطر گناهى از گناهانش یکصد سال محبوس و زندانى مى شود و او از درون زندان خود به همسرانى که در بهشت براى او وجود دارند مى نگرد که چگونه آنان مشغول تنعم و بهره بردن هستند. حدیث359

 امام رضا علیه السلام فرمود: امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: در حالى که اعمال ننگین و رسوا کننده اى را به جاى آورده اى دندانت را به خنده آشکار مکن و زمانى که مرتکب بدیها شده اى از عذاب شبانگاهى ایمن مباش. حدیث360

امام صادق علیه السلام فرمود: پدرم مى فرمود: هیچ چیزى مانند گناه قلب را تباه نمى کند زیرا قلب پیوسته به گناه تن در مى دهد تا جایى که گناه بر قلب چیره و غالب مى شود و قلب را دگرگون مى سازد. حدیث362

امام باقر علیه السلام فرمود: به راستى که بنده گناه مى کند پس در نتیجه ، رزق و روزى او از او دور مى شود و کناره مى گیرد. حدیث363

امام باقر علیه السلام فرمود: همانا مرد گناه مى کند در نتیجه رزق و روزى از او دور مى شود ، و سپس این آیه را تلاوت فرمود(آنگاه که سوگند یاد نمودند که آن باغ را صبحگاهان مى بریم و ان شاء الله نگفتند پس در حالى که ایشان در خواب بودند طواف کننده اى از جانب پروردگارت بر آن باغ طواف نمود(و آن را نابود ساخت). قلم / 18 و 19 و 20 حدیث365

ابى بصیر گوید: از امام صادق علیه السلام شنیدم که مى فرمود: هرگاه مرد مرتکب گناهى شود در قلب او نقطه سیاهى ظاهر مى شود پس ‍ اگر توبه نمود آن سیاهى محو مى شود ولى اگر بر گناهش افزود بر آن سیاهى نیز افزوده مى شود تا جایى که سیاهى بر قلبش چیره مى گردد پس بعد از آن هرگز به رستگارى نمى رسد. حدیث366

امام باقر علیه السلام فرمود: به راستى که(گاه باشد) بنده اى از خداوند حاجتى را در خواست مى کند و(در آن مورد) قصد خداوند این است که تا زمانى نزدیک یا تا درنگى اندک حاجت او را برآورده سازد پس ‍ در این فاصله آن بنده مرتکب گناهى مى شود پس خداوند تبارک و تعالى به فرشته خود مى فرماید: حاجتش را برآورده مساز و او را محروم گردان زیرا او(با گناه خویش) خود را در معرض خشم من قرار داد و مستوجب بى بهرگى از رحمت من گشت. حدیث367

امام صادق علیه السلام فرمود: به راستى که مرد مرتکب گناهى مى شود و در نتیجه از انجام نماز شب محروم مى ماند و حقا که کردار زشت از چاقویى که در آن گوشت فرو مى رود سریعتر در صاحب خود اثر مى گذارد.حدیث 368

امام باقر علیه السلام فرمود: هیچ بنده اى نیست مگر اینکه در قلب او نقطه اى سفید است پس هرگاه مرتکب گناهى شود در درون آن نقطه سفید نقطه اى سیاه نمایان شود پس اگر توبه نمود آن نقطه سیاه از بین مى رود ولى اگر(ادامه داد و) گناهانش به درازا کشید آن سیاهى افزوده مى شود تا جایى که تمام سفیدى را مى پوشاند پس هرگاه سیاهى روى سفیدى را بپوشاند دیگر آن گناهکار هرگز به سوى خیر باز نمى گردد و این معناى گفتار خداوند عزوجل است که مى فرمایند:( بلکه آنچه را که کسب مى کردند زنگارى بر دلهاشان مى شد). مطففین /14 حدیث370

ابى عمر مدائنى از امام صادق علیه السلام روایت کند که فرمود: پدرم امام باقر علیه السلام مى فرمود: به راستى که خداوند حکم و قضاى حتمى اش بر این قرار گرفته که نعمتى را به بنده اى نبخشد و سپس آن را از او بگیرد(بلکه اگر نعمتى را به او بخشید آن را از وى سلب نمى کند) مگر اینکه آن بنده گناهى کند و در نتیجه سزاوار خشم الهى گردد(پس در واقع خود بنده با گناهش نعمت را از خود سلب مى کند). حدیث371

سماعه گوید: از امام صادق علیه السلام شنیدم که مى فرمود: خداوند نعمتى را به بنده اش نمى بخشد که آن را  از او بگیرد مگر اینکه مرتکب گناهى شود و به سبب آن سزاوار سلب نعمت گردد. حدیث372

امام صادق علیه السلام فرمود: به راستى که کسى از شما بسیار از سلطان مى ترسد و این ترسش فقط به خاطر گناهان است پس، از گناهان تا مى توانید پرهیز کنید و در گناهان فرو نمانید. حدیث373

امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: هیچ دردى براى دلها دردناکتر از گناهان نیست و هیچ ترسى سخت تر از مرگ نیست و آنچه که سپرى گشته است براى اندیشیدن کافى است و مرگ به عنوان اندرز دهنده کفایت مى کند. حدیث374

عباس بن هلال شامى گوید: از امام رضا علیه السلام شنیدم که مى فرمود: هرگاه بندگان گناهانى را انجام دهند که پیش از آن مرتکب چنین گناهانى نمى شدند بلاهایى براى آنها پیش مى آید که پیش از آن چنین بلاهایى را سراغ نداشتند. حدیث375

رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: هر کس مرتکب گناهى شود در حالى که خندان است(در روز قیامت) با چشم گریان به آتش دوزخ در افتد. حدیث376

امام صادق علیه السلام فرمود: اى مفصل! از گناهان بپرهیز و شیعیان ما را نیز از گناهان بر حذر دار. سوگند به خدا که گناهان به سوى هیچ کس با شتاب تر از آنکه به سوى شما مى آیند نمى روند، همانا کسى از شما را از ناحیه سلطان رنج سختى مى رسد و این نیست مگر به خاطر گناهانش و کسى از شما دچار بیمارى مى شود و این نیست مگر به خاطر گناهانش و کسى از شما رزق و روزى اش از او باز داشته مى شود و این نیست مگر به دلیل گناهانش و کسى از شما هنگام مرگ دچار فشار زیاد مى شود تا آنجا که کسى که در نزد او حاضر است مى گوید: او به خاطر مرگ دلتنگ و غمگین شده است و این نیست مگر به خاطر گناهانش. رواى گوید: در اینجا من از سخنان حضرت به فکر فرو رفتم که چرا باید شیعیان به چنین بلاهایى دچار شوند؟ و حضرت چون مرا به این حال دید فرمود: آیا مى دانى که چرا چنین است؟ عرض کردم: خیر. حضرت فرمود: سوگند به خدا که این به خاطر آن است که شما به سبب گناهانتان در آخرت مورد مواخذه قرار نگیرید و در عقوبت و کیفرتان در این دنیا تعجیل شده است.( تا پاک به آن دنیا کوچ کنید) حدیث377

نام کتاب :جهاد با نفس  تالیف :شیخ حر عاملى قدس سره  مترجم : على افراسیابى